The story of the moulds

On this fine day, ladies and gentlemen, I'd like to tell you a small story....

This story happened years ago, when slavery existed in the world. Many men and women were slaves back then, and their lives would begin and perish in that black, bitter hole of chained misery. Their masters used to enjoy every sort of amenities the rich, high class people would. The masters used to make the slaves believe that their only purpose of life was to serve them. They had their own ways of making them believe so. They made their lives so hard by making them work all day and sometimes even all night that they never had a minute to spare to realize that they were slaves. According to the slaves, their masters were the lords who fed them and gave them food, water, shelter and clothes. They were so engrossed in their respective jobs that they got so used to it like clockwork and made it their way of life... a habit. Clever ancestors of the rich, who lived even centuries ago had written books (so that their children would enjoy as much as they did) that made the slaves believe that God wanted the slaves to be born as they were, live to serve and die as slaves. And the poor wretched beings never even had a second to think how unfair all this was. Once in a while, one or two slaves turned up asking questions and they were never heard from later...

I said the slaves were fed, didn't I? Yes. They were. They were fed the bread that were the left overs from the dinner table of the rich. And by left overs, I do not mean those fresh broken crumbs. For pure spite, the rich used to eat the best loaves and leave the broken pieces in a damp place outside their kitchen. You all know what happens when bread is left in a damp place- moulds grow on them. Now, there were three kinds of moulds- Black, green and yellow. The servants of the house (who were above the slaves) were appointed to collect the bread and then store them in three seperate baskets everyday according to the colour of the mould. Ah yes... This was the food for the slaves, my people. The slaves used to eat this bread and get three sorts of diseases. The black one gave them dysentery, the green one- high fever and the yellow one used to make them vomit. And the poor slaves never realised that it was the food that gave them the diseases. They would then have to go to the local doctor for medicines and in return, work for him as a price.

The tricky part comes next. The masters used to feed the slaves different kind of moulds for a specific time of the year. For the first four months, they would feed them the bread with the black mould, the next four would be the green and the rest would be yellow. That way, the slaves always had a new taste every four months, and that kept them from getting bored about it. Strangely, by the end of every period, the slaves used to wait for the next change in taste and aroma, hoping that their illness would be lost and they have a different flavored food.

................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Such was the story of the slaves and the mould-covered bread they were fed, my friends. I do not know how the story ended. Truthfully I haven't figured that out yet. But I will tell you this- those slaves are US... ME and YOU. The three different moulds are the different political parties that come into power one after the other in a periodic cycle. I leave the rest to you to figure out. If you have eyes, see...

---------------------------------------------------

സാവകാശവാണി പ്രധാനവാര്‍ത്തകള്‍

സാവകാശവാണി....ഇന്നത്തെ പ്രധാന വാര്‍ത്തകള്‍... വായിക്കുന്നത് പുഷ്കു

അങ്കമാലീലെ പ്രധാനമന്ത്രി മനമോഹനന്‍ പിള്ള മിണ്ടാതായത് നാലാം ക്ലാസില്‍ നാക്കുളുക്കി മല്‍സരത്തില്‍ പങ്കെടുത്തതിനാല്‍ ആണെന്ന് വിദഗ്ദ സംഘം കണ്ടെത്തി. "ധൃതരാഷ്ട്രാലിംഗനം" എന്ന വാക്കാണ്‌ അദ്ദേഹത്തെ കുടുക്കിലാക്കിയത് എന്ന് കണ്ടെത്തല്‍...... ഐക്യരാഷ്ട്ര സംഘടന അപലപിച്ചു.

കൊച്ചിയില്‍ കുപ്രസിദ്ധ കള്ളക്കടത്ത് സംഘം പിടിയില്‍. മറൈന്‍ ഡ്രൈവില്‍ തീപ്പെട്ടിപ്പടം കടത്തിയ സുനുക്കുട്ടന്‍, ഡിങ്കിരിമോന്‍, കൊച്ചുണ്ടാപ്രി എന്നിവരാണ് പിടിയിലായത്. രണ്ടു കുപ്പി ഷോഡായ്ക്ക് വേണ്ടി വാതു വച്ചു കളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ് ഇവര്‍ നിഴല്‍ പോലീസിന്റെ പിടിയില്‍ പെട്ടത്. രണ്ടു കുത്ത് തീപ്പെട്ടിപ്പടം പോലീസ്‌ കണ്ടെടുത്തു. പ്രമാദമായ കേസ് തെളിയിച്ച സി ഐ ഘടോല്‍ക്കചന് ഡി.ജി.പി ആയി സ്ഥാനക്കയറ്റം.

പച്ചിലയില്‍ നിന്നും പെട്രോള്‍ ഉണ്ടാക്കി എന്നു പറഞ്ഞു നാട്ടുകാരെ പറ്റിച്ച രാമരിന്റെ മാമന്റെ മകന്‍ പരാമര്‍ ചകിരിച്ചോറില്‍ നിന്നും ഡീസല്‍ ഉണ്ടാക്കി എന്നു അവകാശപ്പെട്ടു രംഗത്ത്. ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ ഒരു വലിയ സംഘം തമിഴ്‌ നാട്ടിലേയ്ക്ക് പുറപ്പെട്ടു. ഇതിനെപ്പറ്റി പഠിക്കാന്‍ കേരളത്തില്‍ നിന്നുള്ള കേന്ദ്രമന്ത്രിമാര്‍ എട്ടു പേര്‍ പല വിദേശ രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.

രാജ്യത്ത് കൊടുംപിരിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അഴിമതിയുടെ വേരുകളെ കണ്ടെത്താന്‍ ഉതകുന്ന നവീന യന്ത്രവുമായി മലയാളി രംഗത്ത്. ആരെല്ലാം രാജ്യത്ത് അഴിമതി നടത്തുന്നുവോ അവരുടെ പേരുവിവരങ്ങള്‍ കണ്ടെത്താന്‍ സഹായിക്കുന്ന യന്ത്രം ആണ് മലയാളിയായ സുപ്രന്‍ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തിരിക്കുന്നത്. സംസ്കാരം വെള്ളിയാഴ്ച ഉച്ച തിരിഞ്ഞു മൂന്നു മണിക്ക് പച്ചാളം പൊതുശ്മശാനത്തില്‍ വച്ച്.

'കൊണ്ടോട്ടി ചിക്കന്‍ ഫ്രൈ'യില്‍ നിന്നും വീണ്ടും പുഴുവിനെ കണ്ടെത്തി. ഇതെപ്പറ്റി അന്വേഷിച്ച മാധ്യമപ്രവര്ത്തകനോട് അത് ഒരു പുതിയ ഫ്ലേവര്‍ ആണെന്ന് 'കൊണ്ടോട്ടി ചിക്കന്‍ ഫ്രൈ' ഉടമ സാമ്പ്രാണി മാധവന്‍ അറിയിച്ചു. പുഴുവില്‍ ശരീര പുഷ്ടിക്ക് ആവശ്യമായ ഇരുനൂറ്റി എട്ടു വൈറ്റമിനുകള്‍ ഉണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഭക്ഷ്യസുരക്ഷാ വകുപ്പ് ഈ വാദത്തെ ശരി വച്ചു. ഇതേ തുടര്‍ന്ന് തിരുവനന്തപുരത്തെ 'കൊണ്ടോട്ടി ചിക്കന്‍ ഫ്രൈ' കടയില്‍ ഉണ്ടായ തിക്കിലും തിരക്കിലും പെട്ട് മൂന്നു പേര്‍ക്ക് പരിക്ക് പറ്റി.

കോക്കിസ്ഥാന്‍ വീട്ടിലെകുട്ടികള്‍ വീണ്ടും വേലിയുടെ അപ്പുറത്ത് നിന്നും നമ്മുടെ വീടിന്റെ ഓടിന്റെ മുകളിലേക്ക് കല്ലെറിഞ്ഞു. മൂന്നു കിലോ ഭാരം വരുന്ന കല്ല്‌ കൊണ്ട് ഏതാനും ചില്ലോടുകള്‍ തകര്‍ക്കപ്പെട്ടു. ഈ കാരണത്താല്‍ ഇനി കോക്കിസ്ഥാനിലേക്ക് 'കുട്ടിയും കോലും' കളിക്കാന്‍ കുട്ടികളെ അയക്കില്ലെന്നു കുടുംബത്തിലെ കാരണവര്‍ ഉത്തരവിട്ടു. കോക്കിസ്ഥാനു നേരെ നോക്കി അദ്ദേഹം കൊക്കിരി കാണിക്കുകയും ചെയ്തു.

കാലിഫോര്‍ണിയായില്‍ ഈ വര്‍ഷത്തെ ഓസ്കാര്‍ അവാര്‍ഡുകള്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഭാരതസിനിമാലോകത്തിനു ചരിത്രമുഹൂര്‍ത്തം.ഒന്നൊഴിയാതെ എല്ലാ അവാര്‍ഡുകളും ദിന്കേഷ് മുണ്ടിട്ടിന്റെ "കിഷ്കുവും ഡിങ്കനും" എന്ന ചിത്രം കരസ്ഥമാക്കി. ദിന്കേഷ് മുണ്ടിട്ടിന്റെ ജീവിതം ആസ്പദമാക്കി താന്‍ ഉടനടി ഒരു ചലച്ചിത്രം നിര്‍മ്മിക്കുമെന്ന് സുപ്രസിദ്ധ സിനിമാ സംവിധായകന്‍ വിജയന്‍ അറിയിച്ചു.

2014 ലോകകപ്പ്‌ ഫുട്ബോള്‍ മല്‍സരത്തില്‍ ഇന്ത്യയ്ക്ക് പ്രവേശനം ലഭിച്ചു. ഗാലറിയില്‍ ഇരുന്നു എല്ലാ കളികളും കാണാനുള്ള ടിക്കറ്റുകളാണ് ഇന്ത്യന്‍ ഫുട്ബോള്‍ ടീമിന് ലഭിച്ചിട്ടുള്ളത്. ഈ അവസരം പരമാവധി മുതലാക്കുമെന്നു കോച്ച് അറിയിച്ചു.

പ്രധാനവാര്‍ത്തകള്‍ സമാപിച്ചു. അടുത്ത പ്രധാനവാര്‍ത്തകള്‍ എനിക്ക് തോന്നുമ്പോ വായിക്കും.

Rebirth

The dreams
of a twig...

fallen
out of the tree
forgotten...
embraced the earth
and sprouted...

a blade of grass...

It shone
in the morning dew,
then gave refuge
to the caterpillar.

On the morrow,
was reborn
as the thousand hues
of a butterfly's wings.

കുഞ്ഞുവാവ

ഒരു കവിതക്കുഞ്ഞിനെ 
വാക്കുകളുടെ പാലൂട്ടി,
കാഴ്ച്ചകളുടെയും കേള്‍വികളുടെയും 
കമ്പിളി പുതപ്പിച്ച്,
അനുഭവത്തിന്റെ തൊട്ടിലാട്ടി,
ചിന്തയുടെ താരാട്ട് പാടി...
അങ്ങനെയങ്ങനെ...

Making love

In the space
between me,
the cyber world,
the black coffee mug,
the smoke swirls,
the yellow walls,
the window beside my bed,
and the concrete junk outside
lies a fine layer of dust
of grey melancholy.
for such is my world-
partly on the dust-laden keyboard
and partly in a dream.
In all the silence
that engulfs it,
I shrink
to oblivion...
and make love
to my loneliness.

ലോകത്തോട്...

ലോകമേ, വറുതിയില്‍ വേവിക്ക, താഡിക്ക
എന്റെയീ കൈകളും തലയുമറുക്കുക
കഴുമരമേറ്റുക, ചാട്ടയ്ക്കടിക്കുക
കലിയടങ്ങാതെന്‍റെ ചാരവും തിന്നുക.

ചങ്ങലപ്പൂട്ടിലെ നായാലൊടുങ്ങി ഞാന്‍
മണ്ണില്‍ പിടയുന്ന കാഴ്ചയും കാണുക.
മുള്‍മുടി ചാര്‍ത്തി നീ നഗ്നനാക്കീടുക
കണ്ണീരൊടുങ്ങാത്ത കോലമാക്കീടുക

കാറ്റില്‍ കരിമ്പുക, നീറ്റില്‍ ചുടുനിണം
ഉള്‍ക്കാമ്പു കാളകൂടക്കടല്‍ നിന്‍ മനം
എട്ടു ദിക്കും പടക്കൂട്ടം, തരിപ്പണം
പകിട പന്ത്രണ്ടില്‍ കൊലച്ചോറു തീറ്റണം

ഇനിയെന്റെ ചങ്കും പറിച്ചെടുത്തെന്നെയും
തീയാലെരിച്ചെറിഞ്ഞകലേയ്ക്ക് പോക നീ
ഒരു വിഷക്കൈയാലെടുത്തെന്റെ മാംസവും
മജ്ജയുമസ്ഥിയും തര്‍പ്പണം ചെയ്യ നീ.

For Diya, who will never be born

"Appa... Why don't you drive the car fast like Boni uncle or Ambrose uncle does?"

Five year old Diya was getting impatient on the co-driver's seat to get home and play with her new little puppy that we had picked up from the beach. We were on our way home after a tiring day of office-school bunk. The five year old had seashells in her left hand that she had picked, and with her right hand she was stroking the head of the little white puppy asleep in her lap. I smiled at her and replied,

"Driving fast is not really good, vavé... You could lose control if you do and hurt yourself and others too, you know"

"I'm calling him Pippu", she said as if replying. Hopping from one subject to another in blinding swiftness is one thing you will learn once you are promoted to being a father.

"What was that, dear?" My focus was suddenly averted to the green signal and the two bikers on either sides of my car.

"Appa... The puppy... I am going to call him Pippu" she screamed.

I laughed and said, "Oh... Okay, my sweet angel. I will call him Pippu too"

"No! You have to call him Lion. Only me and Aadi gets to call him Pippu. Grown-ups name their dogs grown-up names and you and Amma will call him Lion."

I laughed again.

"Alright me and Amma will call him Lion. And how are you sure that you are going to get a little Aadi? What if one fine day Amma is going to give you a little sister? A little Diya?"

"That is okay too, Appa... But I asked Santa last Christmas for little Aadi and I am sure angels are going to bring him from the world of fairies to us, like you said"

Diya had once asked me during a family get together from where is her little brother going to come. That sent a series of guffaws around, adding to her puzzled expression which made our guffaws turn into loud laughter. She stood there with her hands on her hips with a determined look on her little sweet face, not moving an inch until I had to make up a story about babies being born in a fairy land and being brought into our possession by angels. Another day she wanted to know why her Amma's belly was swelling up and my wife had to tell her that it was because she was storing gifts to present it to the expected baby. A world war started immediately and I ended up taking her to the toy shop and cutting short my bank balance by a considerably good amount. Since I have brought this up, I would also like to share this too. She had given away each of those new toys we bought that day to the kids of an orphanage where we went to celebrate her fifth birthday.

"Aadi's little feet will be pink and I will kiss them every morning and I will let him play with my gold fish and Pippu and these 'seasells' also", Diya exclaimed suddenly.

"Good girl, my sweet vavé... and those are 'seashells'. Not 'seasells' "

"seasells?"

"No dear... It's Seashells"

"Okay... Seasells"

"Alright", I said with a smile and gave up.

Today, getting ready for school I could see how reluctant she was on this gloomy Monday morning and stopped tying my shoe laces for a moment and looked at her. My beautiful little angel looking even more cute in her school uniform, however boring it is. I still remember the single drop of tear that ran down my right cheek and the widest smile I ever smiled the very first time I had my eyes on her- our little bundle of joy. We had names ready for our kids eleven years back- if it was a girl, it was Diya and our boy would be Aadi.

Five years of being in love, two years of our struggles to get married, all the hardships after we finally managed to tie the knot at the court... Everything seemed worth as I held her in my arms for the first time.

She was sitting silent on the car seat while I was driving her to the school, clutching her little pink school bag and looking outside at the shops and trees and lamp posts running backwards. I had reached the junction where I needed to take a left turn to her school. I waited a moment. Decidedly, then took the car forward, crossed the junction and drove forward. Diya looked at me with wide open eyes full of surprise, wondering why Appa was not taking the usual left turn into the road that leads to her school building. A faint smile grew wider on her face as she asked,

"Appa... Are you not taking me to school today?"

I said, smiling as I did, "Guess what, my angel... It's a surprise!"

Thankfully the seatbelt was on her, or she would have sprung up high on the seat as she screamed in happiness. We both laughed and talked all the way as I drove to Diya's favourite ice cream parlour. I had phoned up office in the meanwhile and reported my leave for the day. Ice creams, a movie, a visit to the children's park and the beach in the evening- Diya was floating on the clouds. My wife had called before lunchtime and I had let her know what we were up to. I could literally see her smile through the call and felt all the love when she blew me a kiss. I still am not sure how she is going to respond when she sees the puppy, though.

"Amma! Amma! See how cute Pippu is!", Diya was screaming at the top of her voice as I parked the car, my wife watching with a fake grim expression.

"So that's what you get when you take a day-off and enjoy yourselves!", she said.

True. Both me and my little girl looked like hillbillies now. Diya's uniform streaked with the marks of strawberry and chocolate ice cream, her tiny shoes covered with the sand from the beach and a dirty little puppy in her hand, and me not very different too.

"Grandma! Grandma! Look at little Pippu...", Diya ran inside as my wife gave me a twist on my ear. We walked inside the house, smiling.

A day well spent.

ബാലന്‍സ്‌

നിനക്ക് എസ് എം എസ് അയച്ച്
ഉരഞ്ഞു തീര്‍ന്ന വിരലുകളോട്
പ്രണയം പറഞ്ഞു...
"നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടത്ര ബാലന്‍സ് ഇല്ല"